Czasowa niezdolność do wykonywania pracy może być bardzo dotkliwa dla sytuacji majątkowej chorego. Wskazuje się, że państwo w takich przypadkach powinno błyskawicznie reagować. Wobec osoby zatrudnionej orzeczenie renty możliwe jest jedynie wtedy, gdy wykorzystała ona pełne zwolnienie chorobowe. Na ogół okres ten wynosi pół roku. Przez pierwszy miesiąc wynagrodzenie wypłacane jest bezpośrednio przez pracodawcę. Po jego upływie chory pobiera świadczenie z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.
Jego wysokość jest relatywnie niska, jednakże można z powodzeniem ubiegać się o świadczenie wyrównawcze. Jeżeli jednak w ciągu półrocznego okresu niezdolność do pracy nie minie, niezbędne będzie stawiennictwo osobiste na komisji lekarskiej. Gremium to jest powołane do orzekania w sprawie przyznania renty chorobowej. Takie świadczenie przyznawane jest na pewien okres czasu, który nie może jednak wynieść więcej niż pięć lat. Czasami zdarzają się sytuacje, w których niezdolność do pracy ma charakter stały – wówczas niezbędne jest orzeczenie renty dożywotniej.
Z omawianych świadczeń korzysta bardzo duża liczba osób. Co ważne, przyczyna niezdolności do pracy musi być subiektywna. Inaczej wygląda ta kwestia u osoby, która pracuje w biurze, a inaczej u pracownika fizycznego. Konieczne jest także wcześniejsze uzyskanie orzeczenia o niepełnosprawności. Ludzie, którzy nie mogą wykonywać swoich obowiązków zawodowych wskutek przewlekłej choroby, powinny zorientować się, ile wynosi renta chorobowa. Minimalna wysokość tego świadczenia oscyluje wokół kwoty sześciuset złotych.
Jak powszechnie wiadomo, suma ta nie jest wystarczają na pokrycie podstawowych potrzeb. Na szczęście jednak renciści z powodzeniem mogą ubiegać się o świadczenia finansowane przez opiekę społeczną. Ponadto orzeczenie renty nie stoi na przeszkodzie wykonywania innego zawodu niż wyuczony. Wskazać jednak należy, że przychody z tego tytułu nie mogą przewyższać sumy odpowiadającej połowie minimalnego wynagrodzenia za pracę. Jeżeli taka sytuacja nastąpi, niezbędne będzie kolejne stawiennictwo na komisji lekarskiej.
Wysokość renty chorobowej ustalana jest w oparciu o dotychczasowe zarobki, jakie osiągała dana osoba. W przypadku świadczeń dożywotnich niezbędnym warunkiem jest możliwość wykazania co najmniej dwudziestu pięciu lat pracy. Jest to okres konieczny, aby otrzymać rentę w pełnej wysokości. W przeciwnym wypadku ulega ona stosunkowemu zmniejszeniu. Jak wskazano wyżej, można wówczas wystąpić o świadczenie wyrównawcze, jednak jest ono przyznawane w drodze decyzji uznaniowej. Świadczenia udzielone czasowo nie są odnawiane automatycznie.
Dlatego przed wygaśnięciem renty warto złożyć dokumenty w właściwej miejscowo placówce Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Zostanie wówczas zwołana komisja lekarska, która jednoznacznie oceni, czy dana osoba nadal jest niezdolna do pracy. Na ogół badania lekarskie jednoznacznie wskazują na nieprzydatność danej osoby do pełnienia określonej funkcji, jednak obowiązek osobistego stawiennictwa na komisji nie może zostać zniesiony – jest to ustawowy wymóg, który musi być respektowany.
Warto wskazać, iż osoba niezdolna do pracy ma możliwość skorzystania z innych rozwiązań, jakie są oferowane przez system opieki społecznej. Przede wszystkim możliwe jest przekwalifikowanie się do wykonywania zawodu, który nie wiąże się z koniecznością świadczenia pracy w zawodzie wyuczonym. Przyznawane jest wtedy pokaźne świadczenie, które powinno być jednak wydatkowane tylko na potrzeby szkoleniowe. Po odbytym kursie dana osoba może przystąpić do wykonywania obowiązków w innym zawodzie.
Z takiej możliwości chętnie korzystają osoby aktywne, które nie chcą tracić możliwości świadczenia pracy z powodu złego stanu zdrowia. Jednocześnie jest to rozwiązanie niezwykle korzystne dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, bowiem w dalszym ciągu przekazywane są składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. To właśnie od nich zależy wysokość przyznawanych świadczeń, dlatego warto korzystać z możliwości aktywizacji zawodowej.
